1. மங்கல வாழ்த்துப் பாடல்-புகார் காண்டம்

மக்களுக்கு ஏதும் என்றால்
மன்னவன் குடையே
காக்கும்;
அதுபோலே-
ஆகாயத்தில்-
இரவில் ஞாயிறு மறைய
இரவல் நிலவே
பூக்கும்;

அத்தகுச் சிறந்த
மதியை மதி;
அன்றாடம் அதைத்
மனதுள் துதி;

ª

ஞாயிறு விண்ணின்
தோழன்; அதுபோல்
ஞாலத்தில் வாழ்ந்தான்
சோழன்; அவனது
பாதங்கள் மண்ணை
வலம் வரும்; அதனின்
பலனாய் பற்பல
வளம் வரும்; அதுபோல்
பரிதியும் தினமும்
நிலம் வரும்;

அத்தகு சிறந்தவன்
இரவி; இருக்கட்டும்
அவன்புகழ் மண்ணில்
பரவி;

ª

விசும்பு
விசும்பாமல் போனால்
மண் விசும்பும்;
மண் விசும்பினால்
புல் விசும்பும்;
புல் விசும்பினால்
புள் விசும்பும்;

மழையால் விண்ணும்
கானம் பாடும்; அதன்மூலம்
மண்ணின் மடியில்
தானம் போடும்;

அதனால்,
அன்றாடம் போற்றுவோம்
அடை மழையை;
அளவின்றி தருமந்த
கொடை நிலையை;

ª

மக்களுக்குக் கொடுப்பதில்
ஆழியாக,
ஆழ்கடலிடம் இருந்து
மக்களைக் காப்பதில்
வேலியாக,
திகழும் புகார்;
அவ்விடம் எங்ஙனம்
நிகழும் புகார்?

அது நமக்கு-
அளித்தது-
புண்ணியம் விரும்பும்
கண்ணியம்;
புரவலன் எதிர்த்த
பெண்ணியம்;

அத்தகு சிறந்த
நகர்;
போற்றிட உகந்தது
அதற்கு எது
நிகர்?

ª

குன்றிலா நகரம்;
எதிலும்
குன்றிலா நகரம்;

வறட்சிகள் இல்லையே
வரலாற்றில் காவிரிக்கும்;
வற்றாமல் அது அங்கே-
வந்துகொண்டு இருந்ததால்-
வழித்தடம் எல்லாம்
வண்டுக்குப் பூ விரிக்கும்;

வளமை அங்கே
கொட்டிக் கிடக்கும்;
வறுமை வாய்க் கைக்
கட்டிக் கிடக்கும்;

காட்டை விரும்பி
வேட்டைப் புரியும்
பழமைக் குடிகளும்,
ஏட்டைப் படித்து
நாட்டைத் திருத்தும்
புலமைக் குடிகளும்,
செழித்த நகரம்;
மானுடம் எழும்முன்
மண்ணில் முதலில்
விழித்த நகரம்;

சந்ததிகள் பல
பார்த்தவர்களும்-அறிவில்
சற்றும் குறையா
மூத்தவர்களும்
நிறைந்த நகரம்;
அத்திக்கும் இத்திக்கும்
எத்திக்கும் தித்திக்கும்
வாழ்க்கை முறையை
இரைந்த நகரம்;

கோலும் குடியும்
பிரியா நகரம்;
கோளும் கேடும்
அறியா நகரம்;

புகார் ஏதுமிலா
புகார் நகரம்;

அத்தனை வளங்கள்
வாய்த்த,
ஆயிரம் இன்பங்கள்
தோய்த்த,
அத்தகு நகரில்,
மாநாய்கள் என்பவரின்
மகள்-
கொடி போன்ற
இடையுடையவள்;
மான்போல்,
குதித்தோடும்
நடையுடையவள்;

வயதோ பன்னிரண்டு – எவரையும்
வளைக்கும் கண்ணிரண்டு;

வாய் மலர்ந்து அவள்
வார்த்தைகள் அவிழ்த்தாள்
சர்க்கரைப் பாகும் – அவள்
சொற்கள் ஆகும்; அச்
சொற்களைக் கேட்கும் – மனம்
சொக்கிப் போகும்;

அனைவருக்கும் அன்புகாட்டும்
இனியவள்; ஆனால்,
ஆருக்கும் கிட்டாதக்
கனி அவள்;

அவள்
பொழிவினைக் கண்டு
ரவிக்கையில் அலைபவரே
தவிக்கையில்,
போட்டி வேண்டாமென,
கும்பிட்டுக் கையிரண்டை
குவிக்கையில்,
ஆண் இனம் அடிவணங்கும்
அடிமை ஆகும்; அவள்
ஆள் விழுங்கும் கண்ணுக்கு
அடி மை ஆகும்;

ஆம்;
அவள்,
பெண்களே விரும்பும்
பேறினைப் பெற்றவள்;
கருவுற்ற போதே
கற்பினைக் கற்றவள்;

அவள் பெயர்
‘கண்ணகி’;

ª

கொடையிலே மன்னனுக்கு
குறையிலா ஒப்பவன்;
வாழ்விழந்தோர்கு-
வறுமை என்னும்-
கொடும் மழைச் சாரலில்
குடையேந்தி நிற்பவன்;

பொருள் ஈட்டும்
மற்ற பரம்பரை,
முன் இவன்,
பொருள் ஈயும்
கொற்றப் பரம்பரை;

மாசாத்துவான்;

ஆம்! அவர்,
ஏழைகளைக் காக்கும்
காவலன்; அவருக்கு,
ஏக மகன்; அவன் பெயர்
கோவலன்;

வில்லை வளைத்த
புருவம்;
சிற்பம்போல்,
கல்லால் இழைத்த
உருவம்;

தேக்கை ஒத்த
ஆக்கை இருக்க,
தோள்கள் இரண்டில்
தூங்கிக் கழிக்க,
ஏந்திழையோர்கள்
ஏங்கித் தவிக்க
அழகும் அவனை
ஆக்கிரமித் திருந்தது;
கன்னி கழியா-
காரிகைகளுக்கு-
பைத்தியமாக்கும்
பத்திய விருந்தது;

வரங்கள் வந்து
வாசலில் கிடக்க
காலம் – இருவரின்
கரங்கள் இணையக்
காத்துக் கிடக்க,
ஈறாறுக்கு(12)
இணை ஈறெட்டும்(16) – மண
இல்லறவாழ்க்கை
ஈடேறட்டும் – என
கண்ணகிக்கும்-
கோவலனுக்கும்-
கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில்
முடிவானது; அவர்கள்
கன்னிமைக்கும் அன்றிரவு
முடிவானது;